نقد عشق هولوگرامی من (عشق من هولو)

 

شخصیت ها:

هان  سو یون: یه دختر اروم که تو یه شرکت عینک سازی کار می کنه و همیشه سرش تو کار خودشه. به خاطر اختلال کور چهره ای که داره دوستان زیادی نداره و معمولا تنهاست.

کو نان دو: یه پسر فوق نابغه در زمینه آی تی  و مخترع یه هوش مصنوعی. در ظاهر یه رئیس فوق العاده ولی در باطن یه ادم تنها و منزوی.

هولو: هوش مصنوعی شگفت انگیزی که ساخته ی دست نان دو و درست هم قیافه اون هست. شیرین و دوسن داشتنیه درست برخلاف مخترع سرد و ساکتش.

 

 

 

ماجرا با یه ارائه محصول آی تی شروع میشه. رئیس کو یوجین(خواهر نان دو) در جلسه ای از هولو ،هوش مصنوعی فوق العاده شون ، در برابر سرمایه گذاران رونمایی می کنه  و این محصول منحصر به فرد رو که با زدن یک عینک خاص قابل مشاهده است معرفی می کنه. بعد از اون ارائه شرکت رقیب برای هولو دندون تیز می کنه و سعی می کنه اون رو بدزده. در جریان این تعقیب و گریز هولو به دست سویون از همه جا بی خبر می افته و اون با این موجود هولوگرامی اشنا میشه.

وقتی یوجین سعی می کنه که عینک رو برگردونه نان دو پیشنهاد می کنه که از سویون به عنوان یه کیس ازمایشی استفاده کنن و ببینن که هولو می تونه اماده عرضه انبوه باشه یا نه. از اون جاست که هولو با همه شیرین زبونی هاش میشه همدم تنهایی های سویون ولی وقتی اون حس می کنه که داره به هولو وابسته میشه سرو کله ادمی پیدا میشه که با هولو مو نمیزنه و این جاست که اون دچار تردید میشه.

 

 

نقد:

این سریال از اون دست سریال های فانتزی جالبه که برخلاف خیلی از سریال های هم رده خودش خیلی منطقی و درست پیش میره و شما به راحتی می تونید همه داستان رو نه تنها با دلتون که حتی با عقلتون قبول کنید(البته با توجه به این نکته که تخیلی بودنش رو فراموش نکنید)

هولو یه تصویر ساخته شده با دیتاهاست و مثل ربات ها جسم نداره برای همین مردم عادی نمی تونن ببیننش. این خودش میشه دست مایه خیلی از طنزها، رمانتیک بازی ها و حتی حوادث داستان. اون یه تصویر سه بعدی از پشت عینکه و من اول فکر می کردم ممکنه خیلی مصنوعی به نظر بیاد ولی این قدر خوب می تونست با کاربرش ارتباط بگیره و خوب و درست رفتار می کرد که یه وقتایی ادم فراموش می کرد هولو یه انسان نیست.

داستان جمع و جور و شسته رفته تو 12 قسمت جمع شد، بدون کش دادن های الکی. هم عاشقانه داشت هم اکشن، هم طنز و هم پایه اصلیش که تخیلی بودنش بود.

راستش من وقتی خلاصه این سریال رو خوندم بی اختیار یاد تو هم انسانی افتادم و یه جورایی دلم برای نام شین 3 تنگ شد .این رو دانلود کردم چون فکر می کردم شبیه اونه ولی با جرئت می تونم بگم روال منطقی کار از اون سریال بهتر بود. عاشقانه اش از یه هوش مصنوعی شروع شد ولی به یه انسان واقعی ختم شد. در واقع این قدر مسیر فیلنامه معقول بود که فکر کنم همه ازش راضی باشن. و این چیزی بود که خیلی ها سر اون سریال بهش نقد داشتن، این که چرا تهش عاشقانه اش با یه ربات موند. پس کسایی که با این روال مشکل داشتن می تونن با خیال راحت این سریال رو ببینند.

بازیگرهای این کار جزو سوپراستارها نبودن و شاید این یکی از دلایلی بود که این سریال زیاد شناخته نشد. بازیگر زنش رو من تا حالا تو نقش مهمی ندیده بودم (یادمه یک از دادستان های شریک مشکوک بود)گرچه این جا ازش راضی بودم ولی بازیگر مردش رو در نقش دوم تونل و نقش اول دادگاه جادوگر دیده بودم و به حق تو هر دو عالی بود اینجا هم تونست مثل قبل ازم نمره خوبی بگیره.هیون مین هم در نقش نان دو سرد و تنها که مدام کله اش تو کامپیوتره و هم در نقش هولو با اون لبخند های ملیح تونست بدرخشه.(طرفدارهای 2pm  چانسونگ هم جزو بازیگرهاش بود)

جلوه های ویژه ی کار که بعد از فیلم نامه  به نظرم مهم ترین فاکتور این سریال به شمار می رفت قابل قبول بود. از کنار هم قرار گرفتن های نان دو و هولو بگیر تا هولو و دیتا بیس هاش. پردازش کردن های اطلاعاتشون تو هوا هم جالب بود. عینک و جریان های مربوط به اون هم خوب بود. در کل برای من به عنوان یه عاشقانه فانتزی راضی کننده بود.

از همه این ها که بگذریم شاید مهم ترین پیامی که این سریال برای همه داشت چند نکته بود:

اول این که همه ی ادم ها در درونشون یه حس تنهایی رو دارن و حتی اگر نفی اش بکنن بازم براشون ناراحت کننده است .

دوم ادم ها برای فرار از تنهایی به هر چیزی پناه می برن.از خوش گذرونی های الکی و عشق های زودگذر بگیر تا  گوشی و گیم و ... . هولو برای این تونست محبوب بشه که می تونست جای خالی قلب ادم ها رو پر کنه .

سوم خطرات هوش مصنوعی و استفاده نادرست از اون چیزی بود که از ارکان این فیلمنامه به شمار می رفت. خطراتی که حتی از سمت همین گوشی های هوشمند دست مردم که متصل به دوربین و نت هست جان و مال و ابروی مردم رو تهدید می کنه.

چهارم تصویر کردن دنیای ارمانی خیلی از ادم ها قبل از وقوعش بود و نشون داد که چقدر می تونه ورای تصور جذابش بد باشه. خیلی ها ارزو می کنن در اینده می تونستن به همچین چیزهایی دست پیدا کنن ولی الان قبل این که این سبک فناوری ها کل دنیا رو بگیره و از کنترل خارج بشه می تونن عواقبش رو ببینن. ادم هایی که تو خیابون ، اتوبوس، سر کار و ... دارن با یه ادم خیالی دیگه میگن و می خندن و از نظر خودشون خیلی مدرن و به روز هستن غافل از این که ادم هایی که از بیرون تماشاشون می کنن چقدر براشون دیدن این تصویر مسخره و حتی احمقانه است.

 

در کنار همه نکته های عالی این سریال چند تا نکته منفی هم میشد بهش اشاره کرد:

یکی اشنایی زوج سریال تو بچگی بود. گرچه اینجا اصلا دلیل همه این اتفاقاتی که در حال افتاد اون زمان بود ولی از بس این مورد رو دیدیم که من کاری ندارم کلا کهیر میزنم.خخخ

دوم این قضیه چهره کوری هم داره باب میشه. پشت هم استفاده نکنن بهتره.

سوم تو اخرین سکانس چه طوری اون ها تونستن هولو رو تو عکس ببینن اونم بدون عینک؟ این اتفاق یکی دو بار دیگه سر کمک کردن های هولو به نان  دو تو فرار کردن هم اتفاق افتاده بود.

 

پایان بندی: (اسپویل)

خیلی خوب. با اون که هولو با رفتنش اشکمون رو در اورد و مثل از دست دادن یه ادم واقعی براش گریه کردیم ولی این که رفت تا نشه ازش سوء استفاده بکنن خیلی تصمیم شجاعانه ای بود. از طرفی تهش با سه تا زوج گوگولی کام همه رو شیرین کردن و دیدن این که سویون دیگه سر کارش منزوی نیست و یا نان دو دیگه تنها و غمگین نیست چقدر قشنگ بود.از همه ی این ها بهتر ایده سویون  بود. این که بشه از این فناوری برای دیدن یه ادم واقعی استفاده کرد. یه پایان درست ، منطقی و کاملا راضی کننده.

 

 

هولو با شخصیتش، با همه فداکاری هاش، با همه مهربونی هاش و با اون اخلاق خوبش تونست نه تنها عشق سویون بلکه عشق همه مخاطبینش بشه. بازم یه بار دیگه بهم ثابت شد ورای جذابیت های ظاهری اون اخلاق و منش یه ادمه که خیلی می تونه به محبوب بودن یا نبودنش کمک کنه. من منکر ظاهر خوب نیستم به هیچ وجه ولی بهترین قیافه ها با یه اخلاق بد تبدیل میشن به کریه ترین چهره و حتی یه چهره معمولی با یه لبخند و اخلاق خوب تبدیل میشه به قشنگ ترین صورت.

اونایی که دلتون داستان های فانتزی تخیلی می خواد به نظرم وقتشه دست به کار بشید و عشق من هولو رو دانلود کنید :)